Knorren van genot

Met mijn kletsnat gemaakte piratenlap onder mijn helm houd ik het hoofd koel.

Nou ja, relatief koel dan.

Dit klimaat maakt me traag en het lijkt of ik ook langzamer denk.

Vanuit hotel Mykonos fietsen we de golvende weg landinwaarts naar het minieme dorpje San Francisco. Een 16e-eeuws kerkje is daar het middelpunt. We nemen de tijd voor het overal knullig gerepareerde asfaltweggetje.

Ouderwets lekker liggen ergens kolossale varkens diep in de rode modder en een riant grote wei met sappig lang gras is hun toebedeeld. 

Hoe idioot is hier deze omgekeerde wereld: de meeste mensen leven hier op een veel lager niveau dan wij, maar de varkens hebben het weer ideaal.

Behalve de muren bestaat de rest van het kerkje uit hout. Alle beelden, altaren en versierselen lijken een mix van westers, katholiek interieur en indiaanse gestyleerde ornamenten.

Flitsen verboden, gebieden A4-tjes overal. Annelies knipt dan ook enige plaatjes zonder bliksem onder het toeziend oog van een inheemse bewaakster.

Enne,....ook je mobieltje uitzetten, he! Zo melden de kerkbanken.

Van mobieltjes zijn er hier meer dan bananen. Iedereen die even stilstaat, tuurt op zijn glimmende schermpje. Wie denkt voor oude cultuur te komen, moet naar de lokale markten.

Het is lunchtijd, dus stoppen we bij een eettentje. Die zijn het leukst. Een paar tafeltjes van hout of plastic bieden een handvol eters plek. Wij worden met de gebruikelijke verbazing binnengehaald en neergezet. Met  het woord "Holanda" identificeren we ons.

 

Moeder staat achter een keukenloket van waaruit ze de borden aanreikt.

Al aanwijzend en met een mix van Engelse en Spaanse woorden bestellen we rijst, bonen, kip en varken.

Varken op het bord heeft hier ook onze ouderwetse ingrediënten: veel spek, bot, kraakbeen, pezen, zwoerd en dril. Het is een dikke plak van een gelukkig moddervarken en dat proef je.

Ik knor van genot...