San José

  “Where are you going, sir?” vroeg een van de vier  agenten die in het busstation van San José de in- en uitstappende passagiers in de gaten hield.

Wij hadden net onze fietsen met bepakking uit de bus van Jaco aan de Pacific gehaald. De agent pakte een boekje met plattegronden uit zijn achterzak en tekende aan welke veilige weg wij dienden te volgen naar ons hotel. Wat een service  van de Costaricaanse hermandad!

San José is eenvoudig ingedeeld volgens het US-systeem:

Een genummerde calle (=straat) loopt van zuid naar noord en een genummerde avenida (=avenue) van west naar oost.

Het is dus aftellen en je bent waar je moet zijn.

Overal politie. Costa Rica heeft al de naam van veilig te zijn volgens Lonely Planet, maar dit onderstreept die bewering.

De uitstraling van een gemoedelijke stad. Opvallende verschillen in dikke en korte mensen.
Lichamelijke afwijkingen zoals je ze in Europa weinig ziet. Smalle straten met rode taxi’s, bijna kunstzinnig gekleurde bussen. Rijen wachtenden voor een uitverkopende super-mercado.

Een slang mensen schuift zonder gedrang een bus in. Een wandelpromenade als de Lijnbaan.

We eten een volle casado (=bord met lokale gerechten) in een ticorestaurantje  en nemen ons luxe toetje in een westers getinte lunchroom.

Oud- en Nieuwjaar zijn even rustdagen, maar vrijdag 2 januari gaan we met een dagtour de bijna 3000 m. hoge vulkaan Poas pakken.