Kevin, onze gids
in Tortuguera National park, test onze kennis van zeeschildpadden en leidt ons
naar de donkere lavazandstranden van de Caribean. Daar stort hij verder op
humoristische wijze de bio- en ecosystemen van Costa Rica over ons uit.
’s Morgens zaten we al om zeven uur in de shuttle om de lange rit naar de regenwouden te maken.
Met het kwartier zag je de natuur veranderen. Wel 48 microklimaten zijn er, lichtte men ons onderweg in.
’s Morgens zaten we al om zeven uur in de shuttle om de lange rit naar de regenwouden te maken.
Met het kwartier zag je de natuur veranderen. Wel 48 microklimaten zijn er, lichtte men ons onderweg in.
Ook weer eens
lekker om, in plaats vanaf de fiets, uit een airco-bus de jungle bekijken.
Het laatste uur
deden we de reis per boot. Een breed uitgegroeide korjaal met 150 pk bb-motor,
scheerde ons over de meanderende rivier.
Gesmeerde
organisatie. Dat kon je merken. Toerisme zoals het nog prettig is. Vijftien man
in den boot; geen honderd.
Op de steiger van
de in de jungle verborgen paalwoninglodges stond men al klaar met
ananascocktails. We stonden binnen no time in onze ruime slaaphut.
De volgende
morgen gleden we om 5.45 u. door de kreken, waar apen, kaaimannen metaalglanzende reigers
en gehoornde leguanen hun ochtendrituelen begonnen.
Onder de indruk
was ik van de zorg hier m.b.t. tot de natuur. In Costa Rica mag men, zo
schetste onze gids, maar drie soorten huisdieren houden: dogs, cats and
husbands…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten